vrijdag 29 april 2011

Nederland schoon

Laatst was er weer een landelijke opschoondag, waarbij een grote groep vrijwilligers zich inzette voor een schoner Nederland.

Op zich is zo'n schoonmaakactie een heel goed initiatief. Ik heb er alleen een kanttekening bij. Er zijn op de wereld namelijk twee categorieen mensen.
Ten eerste de vervuilers en ten tweede de opruimers.

De opruimers maken over het algemeen zelf geen rommeltje van hun omgeving. De vervuilers kan het kennelijk geen biet schelen dat het een bende wordt of ze vinden het opruimen erger dan de vervuiling.

Dit is mijn visie op de vervuiling: Als de vervuilers hun kunstmatige voer van de MacDonalds op hebben, wordt de tas met afval naast de auto gezet. Onderweg gaat de milkshakebeker het raam uit en er is geen enkele vervuiler die er wakker van ligt dat hun afval ergens in de berm blijft liggen. Waarom niet? Nou, omdat er altijd wel weer mensen zijn die het opruimen. Waarschijnlijk ruimde hun moeder vroeger hun kamer op en nu zijn het de gemeente of een groep vrijwilligers die hun afval opruimen. Op deze manier leren ze het dus nooit!

 
Mijn voorstel is dan ook om niets meer op te ruimen wat niet van jezelf is. Laat het opruimen over aan de vervuilers. Laat de politie in plaats van de vervuilers te bekeuren, de namen van de vervuilers op een lijst zetten met ‘aangewezen’ vrijwilligers en geef ze een alternatieve straf, namelijk het opruimen van hun eigen en andermans vuil. Misschien snappen ze het dan.

woensdag 27 april 2011

Ritsen bij wegwerkzaamheden.

Een typisch kenmerk bij een versmalling, waar je van twee rijstroken naar één gaat, is het feit dat de rijstrook die niet hoeft in te voegen superieur lijkt te zijn aan de invoegende rijstrook. Met een beetje geluk laat men je er tussen, maar is dat niet het geval, dan moet je heel brutaal de neus van je auto voor die van de ander steken. Dit veroorzaakt onnodige ergernis, onnodig gerem en dus ook onnodige vertraging.
De wegbeheerder zou er veel verstandiger aan doen om beide rijstroken een gelijkwaardige positie te geven. Dit kun je doen door van beide rijstroken de helft weg te nemen en de twee rijstroken over te laten vloeien in een nieuwe rijstrook die in het midden van de twee samen te voegen rijstroken ligt. Op deze manier is geen van beide rijstroken superieur aan de andere en ontstaat er niet langer het bekende haantjesgedrag van mensen die tot het einde doorrijden en zich er dan tussendwingen, waardoor er onnodig geremd moet worden en dit uiteindelijk een lange file tot gevolg heeft.
Wanneer je beide partijen gelijkwaardig maakt en ook juridisch gezien de zelfde rechten geeft, krijg je volgens mij een veel vloeiender invoeg patroon. Probeer het maar eens, zou ik tegen de wegbeheerder willen zeggen.

dinsdag 26 april 2011

Melk

Ik hoorde laatst op de radio een discussie over melk. In Engeland was iemand die moedermelk voor menselijke consumptie verkocht. De DJ’s reageerden met afschuwen op het krantenbericht en konden zich niets smerigers voorstellen. Quote: Jakkiebah! Je drinkt toch niet iets wat uit de borsten van een volslagen onbekende vrouw komt?
Nee, ik geef ze groot gelijk, maar er is zelfs nog iets viezer dan melk uit de borsten van een volslagen onbekende vrouw.  Melk uit de borst van een koe! Jakkiebah! Je drinkt toch niet iets wat uit de borsten van een volslagen onbekend dier komt!
Nee, die viezigheid is aan mij niet besteed. Ik haal mijn eiwitten wel uit een lekker kippenei.

zondag 24 april 2011

Red de rivierdolfijn

Laatst stond er een jongen uit de buurt voor onze deur. Hij was bezig om geld in te zamelen voor het behoud van de rivierdolfijn die in Azie leeft.
Ik had nog nooit van een rivierdolfijn gehoord, ik heb nog nooit een rivierdolfijn gezien, ik wil geeneens een rivierdolfijn zien en eigenlijk maakt het me helemaal niet uit of hij uitsterft of niet.
Ik mis de rivierdolfijn nu niet en als hij uitgestorven is ook niet. Ik heb nog nooit een rivierdolfijn in het vriesvak van de supermarkt gezien en het ook niet ingeblikt gezien.
Sorry dus, maar de rivierdolfijn en ik hebben geen enkele band met elkaar. Waarom zou ik dan de rivierdolfijn gaan steunen? Misschien eet de rivierdolfijn wel een heel lief ander visje op, die daarna weer moet worden gesteund, omdat de rivierdolfijnen populatie dankzij menselijk ingrijpen, explosief is gegroeid en het lieve visje daardoor met uitsterven wordt bedreigd.
Nee, ik steun liever de zeemeermin, maar die zijn, geloof ik, jaren geleden al uitgestorven.
Ik heb de jongen uiteindelijk toch maar wat geld gegeven.  Niet omdat ik de rivierdolfijn wil steunen, maar omdat ik de jongen wilde steunen in zijn actie voor het behoud van de natuur. Ik ben dus toch nog niet zo’n hork als ik dacht.
Zouden ze nu in Azie ook acties houden voor het behoud van de hollandse schele pos?

Bekeer me niet register.

Gewelding zo’n ‘bel me niet register’. Ze bellen me niet meer.
Kennelijk hebben Jehova’s ook zichzelf aangemeld bij het ‘bel me niet register’ want ze schijnen opeens tijd over te hebben. Ze stonden laatst namelijk alweer voor mijn deur.
Nu zat ik me ineens iets af te vragen, kan iemand me vertellen of er ook een ‘bekeer me niet register’ is?

maandag 18 april 2011

Winkelen met je vrouw

Het was al bekend dat mannen en vrouwen van elkaar verschillen. Ik zal het daar dan ook niet over hebben. Wat wel een typisch fenomeen is, is het feit dat vrouwen van winkelen houden en mannen niet. James Brown zong er al over ‘man made money, to buy from other man’ De originele tekst was  waarschijnlijk  ‘man made money, so his wife could buy from other man’, maar dat correspondeerde niet met de muziek van het liedje en dus werd het idee in de wereld gebracht dat mannen van mannen kochten.  Niet dus. Vrouwen kopen van zowel mannen als vrouwen en mannen moeten dan mee.

Nu zal ik je vertellen dat niets erger is dan mee moeten met je vrouw. Vooral niet als je wordt geacht mee te kijken tussen de vrouwenkleding, of daar toevallig iets voor je vrouw bijzit. Snappen vrouwen het dan niet? Mannen zien hen het liefst zonder kleren! Er zit dus nooit een kleding stuk bij waarin je haar wilt zien. Tenzij het natuurlijk een leuk lingeriesetje is, maar naar zo’n winkel neemt ze je nooit mee.
Het ergste wat je dus als man kan overkomen is in een winkel met dameskleding moeten doen alsof je het leuk vindt. Je enige steun is op dat moment die ene andere man die ook mee moest en die dus in dezelfde ellende verzeild is geraakt. En net als je een positieve kant ziet van het winkelen met je vrouw (al je aandacht gaat naar een knappe blondine), wordt je naar de paskamer geroepen om je vrouw haar  keuze te bewonderen, om er uiteindelijk achter te komen dat jouw mening niet serieus wordt genomen, omdat je uiteraard geen verstand van mode hebt.
Ik ben één keer in een kledingwinkel geweest waar ik het wel kon uithouden. Ze hadden daar een grote leestafel met autobladen en verse (gratis) koffie. Het enige wat ik toen hoefde te doen was lezen en koffiedrinken.  Het was dan ook de enige winkel waar mijn vrouw ongeremd kon shoppen. Niet goed voor de huishoudportemonnee, maar wel een hele slimme zet van de winkelier, want in tegenstelling tot de andere winkels waarmee ze mij naar toe had genomen, voelde ze zich niet bezwaard om nog even wat extra kledingrekjes langs te lopen. Complimenten voor de strategie van deze winkelier. Het zal wel een man geweest zijn die ooit ook met zijn vrouw mee moest.

zondag 17 april 2011

Minder belasting en meer vrijheid.



Tijdens mijn vakanties in Kroatie viel het mij op dat daar een hoop zaken anders zijn geregeld dan hier in Nederland. Ik heb de neiging om te schrijven 'minder goed', omdat de dingen in mindere mate zijn geregeld. Ik maak er niet minder goed van omdat ik dit niet per se minder goed vind. Een paar voorbeelden: In een scherpe bocht in de bergen staat soms geen vangrails; bijna iedereen rijdt zonder helm; in het trottoir zit zomaar een gapend gat.

In Nederland zou zoiets ondenkbaar zijn. De overheid heeft ingegrepen en er kan ons niets meer gebeuren. Verkeersonveilige zaken worden meteen aangepakt en de bromfietser krijgt een bekeuring als hij zijn helm niet opheeft. Gebeurt er onverhoopt toch wat, dan kunnen we een claim indienen bij de verantwoordelijke die er voor heeft gezorgd dat de situatie tegen de verwachting in, niet veilig was.
Hier zit nu eigenlijk het probleem. De mens wordt niet meer in staat geacht om voor zijn eigen veiligheid te zorgen. Alle wegen die we bewandelen zijn voorzien van strobalen. Niets wordt aan het toeval overgelaten. We zijn een stel watjes geworden!

Als je in Kroatie het ravijn in rijdt, dan is dat je eigen schuld. Hoe kon je ook zo dom zijn om vol gas die bocht door te scheuren. Val je in het gat in het trottoir, dan had je beter moeten opletten. Krijg je hersenletsel omdat je geen helm droeg, dan is dat een gevolg die je kennelijk vooraf hebt geaccepteerd, want anders had je je helm wel opgedaan.

Ongetwijfeld zullen de statistieken uitwijzen dat het hier veiliger is, maar is al deze overheidsbemoeienis wel nodig? Zou het niet beter zijn wanneer de overheid de dingen wat meer los liet? Minder overheidsbemoeienis in ruil voor meer eigen verantwoordelijkheid? Het kost misschien een paar slachtoffers, er zullen vast slachtoffers zijn die er zelf niets aan konden doen dat ze slachtoffer werden, maar de mensen hebben dan wel zelf een keuze. De keuze is om minder belasting te hoeven betalen in ruil voor een grotere vrijheid.

Minder belasting en meer vrijheid. Wie wil dat nu niet.

Woord vooraf

Welkom op mijn persoonlijke weblog. Ik ben van plan regelmatig mijn Heldere mening te geven op alledaagse zaken. Het is mijn eigen, persoonlijke mening en deze staat geheel los van mijn werk bij de overheid.