Handen schudden

Wij mensen hebben een rare gewoonte ontwikeld, namelijk handen schudden.

Ik doe er zelf hard aan mee, omdat het als onfatsoenlijk wordt ervaren wanneer je het niet doet, maar diep in mijn hart zou ik het liefst meteen stoppen met deze gewoonte.

Waarom? Nou, om meerdere redenen:

-Je kunt er ziektekiemen mee overdragen

-38% van de Nederlanders wast de handen niet na het plassen of poepen;

-Sommige mensen hebben zweethandjes of net hun droge handen ingesmeerd met een hydraterende creme;

-Sommige mensen geven zo’n slap handje dat je bang bent dat je te hard hebt geknepen en mogelijk botbreuken hebt veroorzaakt.

De belangrijkste reden is eigenlijk dat ik absoluut het nut niet inzie van handen schudden. Vooral bij grote gezelschappen is het een heel gedoe om iedereen een handje te geven. Je kunt beter je hand opsteken en je naam noemen. Het tegenargument dat je dan niet weet wie de andere mensen zijn kan ik weerspreken door te zeggen dat je toch niet alle namen onthoudt wanneer je één voor één  handje hebt geschudt. Namen onthoudt je beter wanneer je met iemand hebt gesproken.

In oosterse landen maakt men gewoon een buiging en is lichamelijk contact met een onbekende zelfs uit den boze.

Ik denk dat er binnenkort een uitbraak komt van een besmettelijke ziekte en dat we dan pas stoppen met handjes schudden.

Poepschepje

Laatst fietste ik door onze wijk en toen zag ik een man met  een enorme hond. De hond zat in de groenstrook te poepen alsof zijn leven er vanaf hing. De man keek verveeld de andere kant op en zat kennelijk te wachten tot zijn hond was uitgescheten.

Toen de hond zijn natuurlijke behoefte had gedaan vervolgde de man zijn weg. Kennelijk had hij nog nooit van een poepschepje gehoord, want de hondendrol bleef liggen waar hij lag, wachtend op de kinderschoen die er ooit in zou landen.

Ik kan er gewoon niet bij. Hoe kan iemand zo asociaal zijn om de uitwerpselen van zijn hond in ons gemeenschappelijke groen te laten liggen. Zit zo’n man er niet mee dat er mogelijk een kind in gaat staan, die vervolgens thuis over het hoogpolig tapijt banjert? Ongeloofelijk!

Wat helemaal ongeloofelijk is,  is dat er voor de uitgang van de school van mijn zoontje ook honden hun behoefte doen.  De kans dat er daar een kind doorheen rent, of misschien wel uitglijdt, waardoor hij de hele dag verder als paria wordt behandeld, omdat zijn kleding onder de poep zit, is denk ik 100 %.

Als ik de man of vrouw  betrap, krijgt hij-zij van mij de wind van voren.

Met de auto naar de sportschool

Een bekende van mij ging laatst naar de sportschool. Heel nobel uiteraard. Ze woont op ongeveer twee kilometer afstand van de sportschool en ze ging er met de auto naar toe. Eenmaal binnen gekomen ging ze op de hometrainer zitten om een eindje te fietsen.

Ik ga niet naar een sportschool. Ik heb een fiets.

Afgezakte broeken

Jaren geleden heb ik al voorspeld dat het bouwvakkersdecolettee een trend zou worden. Je ziet nu de jeugd lopen met afgezakte broeken. Een andere voorspelling van mij is nog niet uitgekomen, maar ik zal hem alvast maar onthullen:

Het  ‘zie de maan schijnt door de bomen’ kapsel.

Het is de bedoeling dat je het deel boven op je hoofd kaal scheert en dat je de zijkant langer laat groeien en deze over je kale hoofd kamt.

De trend van 2012?

Wie wordt de trendsetter?

Stuur mij je foto’s.

Roken in de Horeca

Helaas is het roken in openbare gelegendheden nog steeds een issue. Bij de invoering van het rookverbod in de Horeca klaagden de horeca ondernemers steen en been. De klanten zouden wegblijven en hun omzet zou gaan dalen.

Ik moet ze daarin gelijk geven. Ik denk ook dat ik de oorzaak weet. In de voorgaande jaren hebben ze namelijk een groot deel van de potentiele markt op een afstand weten te houden, doordat de Horeca onlosmakelijk verbonden was met het inademen van rook.

Een van de redenen dat ik niet uit ga is het feit dat ik dan verplicht wordt om in een rokerige omgeving te vertoeven. Ik heb jaren geleden, toen ik na de zoveelste keer thuis kwam met hoofdpijn, last van mijn stembanden en vreselijk stinkende kleding, besloten om de Horeca vaarwel te zeggen.

Ik heb het daarna nog wel eens geprobeerd en kan me nog goed herinneren dat ik met mijn gezinnetje uit eten ging in een restaurant in Julianadorp en dat aan de tafel naast ons een man met een stinkende sigaar kwam zitten. Hoe kan men denken dat een gezin met kleine kinderen daar geen punt van maakt!

De reden dat ik, na het invoeren van het rookverbod ook niet meer uit ging was het gebrek aan vertrouwen in de naleving van de rook regels. Er werd teveel geroepen dat men niet al te streng zou optreden tegen rokers. Er was dus absoluut geen garantie dat ik in een rookvrije uitgaansgelegenheid terecht zou komen en ik had uiteraard geen zin om in een horecagelegenheid de discussie te moeten aangaan over het roken door andere bezoekers. Daarvoor ga ik niet uit.

Ik geeft dus toe dat ik de Horeca in de eerste maanden van het rookverbod heb laten zitten. Maar goed, zij hebben jarenlang ook geen oog gehad voor mijn belangen en ik kwam er toch al niet meer.

Helaas wordt het roken in veel gelegenheden nu weer toegestaan. Een gemiste kans, want de trend wereldwijd gaat de andere kant op en waarschijnlijk lopen we zo nog meer klanten mis, namelijk de buitenlandse toeristen. Wat rest is een catergorie toeristen die naar Nederland komt vanwege het gedoogbeleid. Of we dan ook blij moeten zijn met deze stroom van wiettoeristen, nou nee, maar dat is helaas niet aan mij.

Hoe je het ook went of keert, de niet-roker is in ieder geval de sigaar.

Nederland schoon

Laatst was er weer een landelijke opschoondag, waarbij een grote groep vrijwilligers zich inzette voor een schoner Nederland.

Op zich is zo'n schoonmaakactie een heel goed initiatief. Ik heb er alleen een kanttekening bij. Er zijn op de wereld namelijk twee categorieen mensen.

Ten eerste de vervuilers en ten tweede de opruimers.

De opruimers maken over het algemeen zelf geen rommeltje van hun omgeving. De vervuilers kan het kennelijk geen biet schelen dat het een bende wordt of ze vinden het opruimen erger dan de vervuiling.

Dit is mijn visie op de vervuiling: Als de vervuilers hun kunstmatige voer van de MacDonalds op hebben, wordt de tas met afval naast de auto gezet. Onderweg gaat de milkshakebeker het raam uit en er is geen enkele vervuiler die er wakker van ligt dat hun afval ergens in de berm blijft liggen. Waarom niet? Nou, omdat er altijd wel weer mensen zijn die het opruimen. Waarschijnlijk ruimde hun moeder vroeger hun kamer op en nu zijn het de gemeente of een groep vrijwilligers die hun afval opruimen. Op deze manier leren ze het dus nooit!

 

Mijn voorstel is dan ook om niets meer op te ruimen wat niet van jezelf is. Laat het opruimen over aan de vervuilers. Laat de politie in plaats van de vervuilers te bekeuren, de namen van de vervuilers op een lijst zetten met ‘aangewezen’ vrijwilligers en geef ze een alternatieve straf, namelijk het opruimen van hun eigen en andermans vuil. Misschien snappen ze het dan.

Ritsen bij wegwerkzaamheden.

Een typisch kenmerk bij een versmalling, waar je van twee rijstroken naar één gaat, is het feit dat de rijstrook die niet hoeft in te voegen superieur lijkt te zijn aan de invoegende rijstrook. Met een beetje geluk laat men je er tussen, maar is dat niet het geval, dan moet je heel brutaal de neus van je auto voor die van de ander steken. Dit veroorzaakt onnodige ergernis, onnodig gerem en dus ook onnodige vertraging.

De wegbeheerder zou er veel verstandiger aan doen om beide rijstroken een gelijkwaardige positie te geven. Dit kun je doen door van beide rijstroken de helft weg te nemen en de twee rijstroken over te laten vloeien in een nieuwe rijstrook die in het midden van de twee samen te voegen rijstroken ligt. Op deze manier is geen van beide rijstroken superieur aan de andere en ontstaat er niet langer het bekende haantjesgedrag van mensen die tot het einde doorrijden en zich er dan tussendwingen, waardoor er onnodig geremd moet worden en dit uiteindelijk een lange file tot gevolg heeft.

Wanneer je beide partijen gelijkwaardig maakt en ook juridisch gezien de zelfde rechten geeft, krijg je volgens mij een veel vloeiender invoeg patroon. Probeer het maar eens, zou ik tegen de wegbeheerder willen zeggen.

Melk

Ik hoorde laatst op de radio een discussie over melk. In Engeland was iemand die moedermelk voor menselijke consumptie verkocht. De DJ’s reageerden met afschuwen op het krantenbericht en konden zich niets smerigers voorstellen. Quote: Jakkiebah! Je drinkt toch niet iets wat uit de borsten van een volslagen onbekende vrouw komt?

Nee, ik geef ze groot gelijk, maar er is zelfs nog iets viezer dan melk uit de borsten van een volslagen onbekende vrouw.  Melk uit de borst van een koe! Jakkiebah! Je drinkt toch niet iets wat uit de borsten van een volslagen onbekend dier komt!

Nee, die viezigheid is aan mij niet besteed. Ik haal mijn eiwitten wel uit een lekker kippenei.

Red de rivierdolfijn

Laatst stond er een jongen uit de buurt voor onze deur. Hij was bezig om geld in te zamelen voor het behoud van de rivierdolfijn die in Azie leeft.

Ik had nog nooit van een rivierdolfijn gehoord, ik heb nog nooit een rivierdolfijn gezien, ik wil geeneens een rivierdolfijn zien en eigenlijk maakt het me helemaal niet uit of hij uitsterft of niet.

Ik mis de rivierdolfijn nu niet en als hij uitgestorven is ook niet. Ik heb nog nooit een rivierdolfijn in het vriesvak van de supermarkt gezien en het ook niet ingeblikt gezien.

Sorry dus, maar de rivierdolfijn en ik hebben geen enkele band met elkaar. Waarom zou ik dan de rivierdolfijn gaan steunen? Misschien eet de rivierdolfijn wel een heel lief ander visje op, die daarna weer moet worden gesteund, omdat de rivierdolfijnen populatie dankzij menselijk ingrijpen, explosief is gegroeid en het lieve visje daardoor met uitsterven wordt bedreigd.

Nee, ik steun liever de zeemeermin, maar die zijn, geloof ik, jaren geleden al uitgestorven.

Ik heb de jongen uiteindelijk toch maar wat geld gegeven.  Niet omdat ik de rivierdolfijn wil steunen, maar omdat ik de jongen wilde steunen in zijn actie voor het behoud van de natuur. Ik ben dus toch nog niet zo’n hork als ik dacht.

Zouden ze nu in Azie ook acties houden voor het behoud van de hollandse schele pos?

Bekeer me niet register.

Gewelding zo’n ‘bel me niet register’. Ze bellen me niet meer.

Kennelijk hebben Jehova’s ook zichzelf aangemeld bij het ‘bel me niet register’ want ze schijnen opeens tijd over te hebben. Ze stonden laatst namelijk alweer voor mijn deur.

Nu zat ik me ineens iets af te vragen, kan iemand me vertellen of er ook een ‘bekeer me niet register’ is?

Winkelen met je vrouw

Het was al bekend dat mannen en vrouwen van elkaar verschillen. Ik zal het daar dan ook niet over hebben. Wat wel een typisch fenomeen is, is het feit dat vrouwen van winkelen houden en mannen niet. James Brown zong er al over ‘man made money, to buy from other man’ De originele tekst was  waarschijnlijk  ‘man made money, so his wife could buy from other man’, maar dat correspondeerde niet met de muziek van het liedje en dus werd het idee in de wereld gebracht dat mannen van mannen kochten.  Niet dus. Vrouwen kopen van zowel mannen als vrouwen en mannen moeten dan mee.

Nu zal ik je vertellen dat niets erger is dan mee moeten met je vrouw. Vooral niet als je wordt geacht mee te kijken tussen de vrouwenkleding, of daar toevallig iets voor je vrouw bijzit. Snappen vrouwen het dan niet? Mannen zien hen het liefst zonder kleren! Er zit dus nooit een kleding stuk bij waarin je haar wilt zien. Tenzij het natuurlijk een leuk lingeriesetje is, maar naar zo’n winkel neemt ze je nooit mee.

Het ergste wat je dus als man kan overkomen is in een winkel met dameskleding moeten doen alsof je het leuk vindt. Je enige steun is op dat moment die ene andere man die ook mee moest en die dus in dezelfde ellende verzeild is geraakt. En net als je een positieve kant ziet van het winkelen met je vrouw (al je aandacht gaat naar een knappe blondine), wordt je naar de paskamer geroepen om je vrouw haar  keuze te bewonderen, om er uiteindelijk achter te komen dat jouw mening niet serieus wordt genomen, omdat je uiteraard geen verstand van mode hebt.

Ik ben één keer in een kledingwinkel geweest waar ik het wel kon uithouden. Ze hadden daar een grote leestafel met autobladen en verse (gratis) koffie. Het enige wat ik toen hoefde te doen was lezen en koffiedrinken.  Het was dan ook de enige winkel waar mijn vrouw ongeremd kon shoppen. Niet goed voor de huishoudportemonnee, maar wel een hele slimme zet van de winkelier, want in tegenstelling tot de andere winkels waarmee ze mij naar toe had genomen, voelde ze zich niet bezwaard om nog even wat extra kledingrekjes langs te lopen. Complimenten voor de strategie van deze winkelier. Het zal wel een man geweest zijn die ooit ook met zijn vrouw mee moest.

Minder belasting en meer vrijheid.

Tijdens mijn vakanties in Kroatie viel het mij op dat daar een hoop zaken anders zijn geregeld dan hier in Nederland. Ik heb de neiging om te schrijven 'minder goed', omdat de dingen in mindere mate zijn geregeld. Ik maak er niet minder goed van omdat ik dit niet per se minder goed vind. Een paar voorbeelden: In een scherpe bocht in de bergen staat soms geen vangrails; bijna iedereen rijdt zonder helm; in het trottoir zit zomaar een gapend gat.

In Nederland zou zoiets ondenkbaar zijn. De overheid heeft ingegrepen en er kan ons niets meer gebeuren. Verkeersonveilige zaken worden meteen aangepakt en de bromfietser krijgt een bekeuring als hij zijn helm niet opheeft. Gebeurt er onverhoopt toch wat, dan kunnen we een claim indienen bij de verantwoordelijke die er voor heeft gezorgd dat de situatie tegen de verwachting in, niet veilig was.

Hier zit nu eigenlijk het probleem. De mens wordt niet meer in staat geacht om voor zijn eigen veiligheid te zorgen. Alle wegen die we bewandelen zijn voorzien van strobalen. Niets wordt aan het toeval overgelaten. We zijn een stel watjes geworden!

Als je in Kroatie het ravijn in rijdt, dan is dat je eigen schuld. Hoe kon je ook zo dom zijn om vol gas die bocht door te scheuren. Val je in het gat in het trottoir, dan had je beter moeten opletten. Krijg je hersenletsel omdat je geen helm droeg, dan is dat een gevolg die je kennelijk vooraf hebt geaccepteerd, want anders had je je helm wel opgedaan.

Ongetwijfeld zullen de statistieken uitwijzen dat het hier veiliger is, maar is al deze overheidsbemoeienis wel nodig? Zou het niet beter zijn wanneer de overheid de dingen wat meer los liet? Minder overheidsbemoeienis in ruil voor meer eigen verantwoordelijkheid? Het kost misschien een paar slachtoffers, er zullen vast slachtoffers zijn die er zelf niets aan konden doen dat ze slachtoffer werden, maar de mensen hebben dan wel zelf een keuze. De keuze is om minder belasting te hoeven betalen in ruil voor een grotere vrijheid.

Minder belasting en meer vrijheid. Wie wil dat nu niet.

Woord vooraf

Welkom op mijn persoonlijke weblog. Ik ben van plan regelmatig mijn Heldere mening te geven op alledaagse zaken. Het is mijn eigen, persoonlijke mening en deze staat geheel los van mijn werk bij de overheid.